Umutsuzluk ile Yaşamak
İnsanların umutlanma duygusu her zaman onların moral durumlarını etkilemektedir. Umutsuzluğa düşen insanlar kötü bir ruh haline bürünür. Gündemdeki, aile içlerindeki, arkadaşlarının yaşadıkları umut bozan durumlar onları etkilese de etkilemese de morallerini bozmaktadır. Bu umutsuzluk durumu son günlerde ülkemizde daha da artmaktadır. Gündemden bahsetmeyeceğim, insanların hisleri ve umut hissinden bahsetmek istiyorum sadece.
Başka ülkelerle ülkemizi kıyaslayıp durmaktayız. Gitmeyi düşünüp dururuz, gittiğimizde uyum sağlama sıkıntısı yaşayabiliriz, gitmezsek durumumuz nereye gider asla bilinemez. Yaşamımızın nasıl biteceğini bilemediğimiz gibi toplumca nasıl sonumuz olacağını da bilememeyiz fakat tarih kendini tekrarlayıp durur. İnsan yaşamı da kendini sürekli tekrarlar. Umutsuzluklar, pişmanlıklar, hatalar, reddedilenler ile doludur yaşamımız. İnsanlar niçin bu hisleri hisseder? Her şeyden uzak şekilde düşüncelerle bile bunların hepsi düşünülür. En basitinden "Daha iyi bir okula gitseydim neler yaşanırdı?" diyerek sorgulamak dahi pişmanlığı yad etmektir. Bağımlılıklarımızdan bahsederken de hata ve pişmanlık diyerek bahsederiz. Hayatımızdaki çoğu şeyi belirlerler ne de olsa. Umutsuzluk, bir kişinin geleceğe dair olumlu bir beklenti ya da umut taşıyamaması durumunu ifade eder. Bu, genellikle zorluklarla, engellerle ya da olumsuz durumlarla karşılaşıldığında, bir çözüm ya da iyileşme umudunun kaybolmasıyla ortaya çıkar. Umutsuzluk, kişiyi moral olarak düşürebilir ve karamsar bir ruh haline yol açabilir. Çoğumuzun sıklıkla yaşadığı şeydir.
Hayat hep engellerle doludur deriz. Engelleri aşarak iyiye ulaşırız deriz ve daha nicesini de der devam ederiz günümüze. Dediklerimizi belki de hatırlamayız. Aklımızda bu umutsuzluklar, pişmanlıklar başlangıçlarından kaynaklı hep olumsuz olarak kalır ve öyle yorumlarız, öyle bahsederiz. Fakat bazı pişmanlıklar bize iyi şeyler getirmez mi? Mesela okuldan yine örnek vereceğim. İstemeyerek, pişman olarak gittiğimiz okulda bir öğretmen ya da öğretmenler sayesinde yepyeni fikirler, hayaller edinebiliriz. Kader deriz buna ama kaderimizi ben kelebek etkisi gibi görmekteyim. Kaderimiz bizi pişmanlıkla yaptığımız şeyde iyiyi getirmiştir. Ülkemizin gündemi hakkında bundan bir şey demem gerekirse toplum umutsuzluk, pişmanlık doludur ve bu şekilde ayaklanmalar başlamış, hak aranmaktadır. Bu kadar çok insanın aynı anda bunlara odaklanması bize iyi sonuçlar getirecektir. Veyahut ben öyle umuyorum. Geleceği yaşamadan bilemeyiz, tek yaptığım kendi yorumum. Umutsuzluğumuz sonlanırken sağlıklı bir bitki yeşertecek diye betimleyebilirim.
Kötü hisler ve olaylar yaşamımız bitse bile farklı şekillerde kendini gösterecektir. Yaşamın kuralı bu diyebiliriz. Kötü olaylar ile bizlere iyi gelecek şeyi bularak geleceğimizi etkiler ve iyi sonuçlar yaratırız. Kelebek etkisi demiştim bunlara, kelebek şuan bizim iyiliğimizi göstermek için kanat çırpmaya çalışıyor, umutsuzluk dolu dünyayı aydınlatmak istiyor.
